Alfred Stieglitz

Alfred Stieglitz'in önderliğinde, 1902-1917 yılları arasında, Amerika'dan ve yurtdışından pek çok fotoğrafçının da içinde yer aldığı “photo-secession” oluşumuna mekânlık etmiş ve adını New York'ta 5. caddede bulunan (291 numarada) ünlü bir galeridir. Giderek uluslararası düzeyde oluşumun adı da Galeri 291 olarak anılmaya başlamıştır. Başlangıçtaki ve orijinal adı Little Galleries of the Photo-Secession olarak bilinmektedir.

Galeri iki nedenden dolayı ün kazanmıştır. Birincisi, burada açılan sergiler sayesinde Amerika'da fotoğraf sanatı da heykel ve resim sanatı kadar itibar kazanmıştır. Stieglitx'in yanı sıra Edward Steichen, Alvin Langdon Coburn, Gertrude Kasebier, Clarence H. White gibi sanatçılar da bu işe öncülük etmişlerdir. Aynı ölçüde dönemin bazı Avrupalı avantgard sanatçıları da ( Henri Matisse, August Rodin, Henri Rousseau, Paul Cézanne, Pablo Picasso, Constant Brancusi, Francis Martinez Picabia ve Marcel Duchamp gibi) galeriyle bağlantılı olmuşlardır.

20. Yüzyılın başlarında fotoğraf sanatının yeri bugün olduğu kadar belirli değildi. Fotoğrafçılar neredeyse “gerçek” sanatçı bile kabul edilmiyorlardı. Buna rağmen pek çok ünlü fotoğrafçı, uluslararası sergi açıyor ve ödüller alıyordu. Oluşumun öncüsü Alfred Stieglitz de aynı şekilde yüzlerce ödül almıştı.

Stieglitz'in 1900 yılında resim eğitimi almış olan ama fotoğraf da çeken Edward Steichen'le tanışması ve ve Steichen'in onun coşkusunu ve arzusunu paylaşması bir ilk adım gibiydi. Bütün istenen fotoğrafın sanatlar arasındaki pozisyonun değiştirilmesi ve hak ettiği yeri almasıydı. Bu amaçla ertesi yıl büyük bir fotoğraf sergisi tasarlandı ve mekân olarak da yine New York'taki “ National Arts Club” seçildi. 1903'te Galeri 291'e ve oluşuma süreç boyunca eşlik edecek olan, yine Stieglitz'in öncülüğünde Joseph Keiley'le birlikte çıkaracağı Camera Work ¹⁾ yayın hayatına başladı. 1917 yılına dek yayımlanmasına devam edilen dergide oldukça kaliteli photogravurler ve önemli fotoğrafçıların eserlerine, metinlerine yer verildi.

1904 yılında American Federation of Photography'nin “The First American Photographic Salon” adıyla New York'ta Clausen Galleries'de seçkin Amerikalı ressamların danışmanlığında düzenlediği sergi, Stieglitz ve arkadaşlarına açıkça bir meydan okuma gibiydi.

Bunun üzerine Stieglitz oradaki fotoğrafçılardan destek almak için Londra'ya gitti. Yine önemli bir oluşum olan “The Linked Ring” grubuyla tanıştı. Aynı dönemde oyun yazarı olan ama fotoğrafla da ilgilenen George Bernard Shaw'la da tanışmıştı. Ne var ki hastalandı ve geriye dönmek zorunda kaldı.

Stieglitz New York'a döndüğünde Edward Steichen 5. caddede 5 katlı küçük bir binanın çatı katında bir dairede yaşıyordu. Bu dairenin 3 odasını galeri olarak kiralayabileceklerini / kullanabileceklerini düşünmelerinin üstüne Ekim 1905'te Photo-Secession'un bütün üyelerine bir mektup gönderildi. Mektupta satışlardan elde edilecek gelirin %15'inin de Photo-Secession'a bırakılmasından da söz ediliyordu. Bu konu Steiglits'le Steichen arasında anlaşmazlık konusu olduysa da Little Galleries of the Photo Secession 24 Kasım 1905'te resmi olarak kapılarını açtı. New York'ta yaşayan pek çok sanatçı Stieglitz'in 100 civarında fotoğraf baskısından oluşan ilk sergiye katıldı. Bu sergiyi 1906 Ocağında aralarında Robert Demachy, Constant Puyo and René Le Bégue gibi isimlerin de olduğu Fransız sanatçıların gum biyokromat çalışmaları izledi. Ardından Gertrude Käsebier and Clarence H. White'ın çalışmaları geldi ve aynı yıl galeride İngiliz, Alman, Avusturyalı sanatçıların da yer aldığı 4 sergi daha gerçekleşti.

Başarılı geçen ilk yılın sonunda ikili fotoğraf için düşündükleri şeyi kısmen gerçekleştirebildiklerini düşündüler ve bu yönde olumlu eleştiriler aldılar. Aslında Photo Secession'ın oluşturulma amacı pictorial photography (resimsel fotoğraf)idi. Ama Steiglitz aksi yönde bir şey yaptıklarını hissetmeye başlamıştı. Steichen'in doğallaşmış tutuculuğundan da o zamana dek rahatsız olmuştu. Steichen'in Paris'e taşınmaya karar vermesiyle, Steiglitz de daha köklü iyileştirmeler yapmaya başladı. Ardından daha sarsıcı bir şeyler yapmaya karar verdi ve 1907 Ocak ayında ilk “non-photography” sergisini açtı. Bu sergi Amerika'da modern sanatın oluşumunda da önemli bir nokta oldu ve Steiglitz'i öncü konumuna da taşıdı. Pamela Coleman Smith'in çizimlerinden oluşan sergi başlangıçta çok ilgi çekmediyse de sonradan belirgin bir şekilde övgü aldı ve kıymetli eserlerin çoğu satıldı, hatta sergi sekiz gün daha uzatıldı.

Stieglitz bunun üzerine aralarında Adolf de Meyer, Alvin Langdon Coburn gibi fotoğrafçıların ve Photo Secession üyelerinin de eserleriyle yeni “non-photography” sergiler planladı.